Wettelijke rente is rente die je in rekening mag brengen volgens het Nederlandsrecht. Deze rente is dus vastgelegd en kan worden afgedwonen door de rechter. De rente is van toepassing wanneer je een betalingsachterstand hebt. Degene waar je een betalingsachterstand hebt, mag op basis van de wettelijke rente extra kosten in rekening brengen. Deze kosten moeten de kosten drukken die iemand heeft, wanneer er niet tijdig aan de betaalverplichting wordt voldaan. En zijn dus gereguleerd door wetgeving in Nederland. Zorg er voor dat je in contracten altijd kijkt naar de wettelijke rente. Door hier naar te (laten) verwijzen voorkom je discussie over de hoogte van de rente. De wettelijk rente is voor iedereen in Nederland gelijk en is ook makkelijk te raadplegen. Wil je duidelijkheid denk dan aan de wettelijk rente. Wil iemand de wettelijke rente niet opnemen in een contract of overeenkomst? Vraag je dan goed af of je met deze persoon of instantie zaken zou willen doen. Het voorkomt in ieder geval woekerrentes die je vaak nog verder in de problemen jagen. De wettelijke rente is dus helemaal zo gek nog niet. Let er op dat deze rente periodiek weer wordt aangepast. Let hier goed op bij het aan gaan van een lening bijvoorbeeld. Let er ook op dat deze wettelijke rente alleen van toepassing is op het doen van (tijdige) betalingen. Deze rente kun je dus vorderen als iemand niet aan zijn of haar betalingsverplichting heeft voldaan. Je hebt dan een wettelijke grond om de wettelijke rente in rekening te brengen op de uitstaande betalingen. Overigens kan dit niet "zomaar" je moet als schuldeiser de wederpartij wel eerst in gebreke stellen zoals dat formeel heet. Hiermee geef je aan dat je de wederpartij de mogelijkheid hebt geboden alsnog te betalen en dat dit niet is gebeurd. Bij een in gebreke stelling kun je verwijzen naar de wettelijk rente.
2 Verschillende vormen van rente de wettelijke rente en de contractuele rente. Toch zijn ze vaak ook samen te vinden in contracten. Zo kan een contract (of de algemene voorwaarden) verwijzen naar de wettelijke rente "plus 2%" bijvoorbeeld. De wettelijke rente is dan de basis (vanuit de wet) en de vastgestelde contractuele rente komt hier dus nog bovenop. De wettelijke rente kan ook dienen als vangnet voor de contractuele rente. Hoewel de contractuele rente vaak hoger is dan de wettelijke rente kan een ondernemer hier een oplossing voor vinden. In overeenkomsten wordt dan vaak beschreven "de te betalen rente bedraagt 5%, tenzij de wettelijke rente hoger is.". Hiermee wordt voorkomen dat er rente betaald moet wordern die door de ondergrens van de wet heen gaat. Een goed vangnet dus om zeker te zijn dat er niet te weinig rente in rekening wordt gebracht. Wees als wederpartij dus ook altijd op je hoede als het gaat om het vastleggen van de rente percentages in overeenkomsten. Weet wat er staat en/of vraag er naar. Zo voorkom je discussie mocht je een paar keer te laat zijn met betalen.
Zoals al aangegeven is de hoogte van de wettelijke rente niet zelf in te vullen. Je mag bijvoorbeeld niet zomaar 20% rente rekenen, wanneer iemand in gebreke is met zijn betaling(en). Het doel met de wettelijke rent is dat iedereen weet wat de extra kosten zijn van het niet tijdig betalen. Daar kan dan ook geen verwarringen of discussie over ontstaan. Welke rente je in rekening mag brengen hangt af van de relatie die je hebt met degene met de betalingsachterstand. De wet onderscheidt twee vormen van transacties namelijk de niet-handelstransacties (consumenten en particulieren overeenkomsten) en handelstransacties (overheden en bedrijven overeenkomsten). Beter gezegd de niet-handelstranscties gelden voor niet zakelijke overeenkomsten. De rente per transactievorm is weergegeven in onderstaande tabel:
niet-handelstransacties | 2,00% |
---|---|
handelstransacties | 8,00% |
Wat is de wettelijke rente?